Efendim malum iş için kuaförün yolunu tuttuk. Onun ilk deneyimi (kuaförde) olacak. Benimse daha önceden bu konuda kara bir geçmişim var. Sıra ona geldiğinde acıdan kıvranacağını, ağlayacağını düşünüp keyifleniyorum. "Dalga geçmeye malzeme olacak." diyorum.

Sıra var, bu arada bir de fön olsun deyip oturuyorum. Oturmaz olsaydım diye de defalarca iç geçiriyorum. Kız saçlarımı tutam tutam fönlemeye başlıyor. Fönlenmemiş saç tutamı dakikalar geçmesine rağmen azalmıyor. Çünkü hem ağır hem de az miktarda saçla çalışıyor. Malum iş koltuğu boşalıyor ve Patlak oturuyor. Aynadan yan gözle dikizliyorum. Bizimkinin gıkı çıkmıyor. Saçlar fırçayla çekiştirilmeye devam ediyor. Tam bitti dediğim anda kız tekrar baştan başlıyor. İki kat yapıyor. Ha deyse tamam. Ama fön iki saat sonra bozuluyor zaten. Şu anda ise tanınmaz halde. Bizimki işini bitirip kalkıyor . Sıra bende. Acımasız kız hunharca kaşlarımı çekiştiriyor. Her darbede yüreğim daralıyor. Fönde de daraldım zaten. Patlak dayanamayıp yanımıza geliyor. Kokusunu alıyor tabi olacakların. İçimden sürekli kendimi telkin ediyorum"Acıyı hissetmiyorsun, acıyı hissetmiyorsun. Ayyyyy!!!!" Solumda nasırıyla "Seni hınzır seni." diye konuşan rakip okulun öğretmeni. Sağımda Çatlak. Tepemde acımasız kız. Yüreğim daralıyor. Elektrikli sandalyeye oturmuş gibi hissediyorum. Sonunda itiraf ediyorum. "Şey aslında benim canım çok yanar. SOLDAKİ İSE DAHA DA ACI VERİR." Tabi Patlak bu itirafla püskürüyor. Battı balık misali ilk deneyimimde ilk kaşımdan sonra beni bırakması için kadına yalvardığımı, ağladığımı söylüyorum.

Dayanamayıp elimi tutuyor. "Şimdi bitecek" diye teslli ediyor. O da ne? Elinde iple öteki cani kız da geliyor. "Bırakın beniiii" çığlığım ortalığı yarıyor ama nafile. Bu duruma uygun bir atasözü biliyordum ama unuttum. Hatırlayan yazıversin. Hani birini düşürmek isterken kendi düşen gibi bişey işte. Ama yemin ederim kaç saat oldu hala kaşlarım zonkluyor. Bir de kim çıkarmış bu işi allah aşkına. Herkes kaşıyla gözüyle durunca olmuyor mu yani?