evet efendim.. bi kere önce ben yazacağım için kendini paralayan canım çatlak'ımın yüzünü görmek isterdim şu an.. hahahahah..
neyse efendim.. meşhuuuuuuuuuur beyazıt külliyesi'nde okulumuzun cart curt kulüplerinin düzenlediği bi anadolu bilmemnesi gösterisi vardı cuma akşamı... çatlak ve patlak kendilerini derinden derinden çağıran bu mekana kayıtsız kalamadı tabii ki..
neden mi..
efenim osmanlı zamanında darüşşifa denen mekan delilerin ( kibarca akıl hastası diyelim hadi ) su sesi ve müzikle tedavi edildiği ( tedavi edildiği sanıldığı hahaah ) bi yer.. bi kere ortam olsun akustik olsun pek hoş.. yani oraya bi gripin konseri yakışırdı... :) bööle bi avlu etrafında odalar.. odalarda pek bi deli deli bakan tipi kaymış mankenler.. birinin altında "kara sevdalı" yazıyor.. çatlak yorumluyor.. "aha lan bu aynı sen".. başka bi odaya giriyoruz.. "depresif psikoz".. "hah bu da sensin o zaman".. bööle yok ilaç odaları yok şurup odaları.. koca koca kerpetenler.. kazanlar.. zaten çatlak mankenlerden deli gibi korkuyo.. koluma yapışıyo.. "bak lan gerçek gibi lan anaaa"
bi de duvardaki çizikleri gösteriyo.. "bak kızım bunlar da onların zamanında kalma".. nerden biliyosa..
sonra programa girdik.. kendisi habire şalımı çekiştirerek dövmemi kapama telaşından ne olduğunu anlayamadı sanırsam.. bi de erzurumlu bi türkü söylediler.. onda fenalaştı :)
çıkışta çatlak'ın kocasını beklerken bahçede oturduk.. bi yandan gök gürleyip şimşek çakarken.. saat de epey geçken.. kendisi küçük çapta komalardaydı:
- şşşş... lan bi ses duydun mu.. bak bizi çağırıyolar laaaan

bizi değil kızım.. seni çağırırılar olsa olsa.. :)