Ve

Bugün

Ben yalnız başıma

Onsuz

İşe başladım.

Okulun her köşesinde hatıralarımızı görerekten içlendim. Öğlen yemeğimi yerken bile kaç kere yutkundum. Hiç yemediğim halde elim ekmeğe gitti. "Pek severdi fakirim." dedim onun için ekmek yedim. Dur bi arıyım dedim. O da ne? Bir tuhaf konuşmalar, bir şifreler... Bu kadar zaman içinde kendine yeni arkadaş bulmasın mı bizimki. Ha bi de o kişi de demesin mi "Ooo ööle telefondan olmuyo bak ben yanındayım, esas kız benim artıkın ." diye. Hiiiiiiiiiiiiiiiiiii. Bööööle taş gibi bi şey geldi yüreğime oturdu. Bir de onun da adı aynıymış bu Patlak denenle,adaşmış bunlar. Birbirlerine isimlerini söyleyip kikirdeyip günlerini gün ediyorlarmış orda. Artık bundan sonra buradan Patlak'la Patlak olarak yazsınlar de mi sayın okuyucu? Ben buralarda bir tane insan yüzüne bakmazken o arkadaş takımı kurmuş kendine. Vay beeeeeeee. Beklerdim ama bu kadar erken değil. Ayrılığımızın acısı bu kadar tazeyken değil.

Şimdi gözlerimde yaş, aklımda eski maceralar, dilimde bir türkü hisli hisli oturup dururum. Dideeeem Dideeem Diiidem Diiideeem sensiz nerelere gidem ben Diii.........